Το παιδί που έγραψε ‘Θέλω να πεθάνω’ …….. by Lit Maiden

<Θέλω να πεθάνω….. Σας βαρέθηκα…. Σας βαρέθηκα…. Δεν αξίζετε…. Είστε όλοι ίδιοι…. Δεν αξίζετε, και δεν αξίζει να ζω αναμεσά σας…. Θέλω να πεθάνω…. Να μη σας ξαναδώ, να μη σας ξέρω……. Είστε για τα σκουπίδια…. Δεν ξέρετε τι θέλετε.

Η αγάπη δεν ζει πια εδώ…. Και απορώ τι ψάχνετε…. Είστε όλοι τόσο ίδιοι, τόσοι μικροί…. Σκουπίδια…. Θέλω να πεθάνω…. Δεν θέλω να σας ξέρω… Μακριά…..>

Τάδε έφη ο μικρός Μιχάλης. Το είδα το μήνυμα απόγνωσης και δεν ταράχτηκα, μάλλον

χάρηκα. Τρομακτικό και αυτό το γεγονός, έτσι; Χαιρόμαστε που η νεολαία άνοιξε τα μάτια τόσο νωρίς σε έναν κόσμο κρύο, άσπλαχνο, ψεύτικο και θέλει να φύγει απ’αυτόν.

Χαιρόμαστε γιατί δεν κάνουμε τίποτα όλο αυτόν τον καιρό να απομακρύνουμε τον πόνο απ’τις ζωές τον παιδιών μας. Τρέχουμε στις δουλειές μας (για όσους τους απέμεινε δουλειά) νομίζοντας πως φτάνει να τα παρέχουμε τα ρούχα, το σάντουιτς, τα μαθήματα μουσικής, τα υπερσύγχρονα κινητά, να τα καθηλώνουμε μπροστά από έναν υπολογιστή για να μη μας πρήζουν την ώρα που προσπαθούμε να ξελαμπικάρουμε απ’τα επαγγελματικά προβλήματα.

Απομόνωση, ξεφόρτωμα. Και μετά περιμένουμε απ’αυτούς να μας δείξουν το δρόμο της εξόδου απ’την κρίση στην οποία τους φέραμε.

Πεθαίνει η Ελλάδα μας, πάρτε το χαμπάρι. Πεθαίνει καθώς ωθούμε τα παιδιά της σε κατάθλιψη, σε συναισθηματικό κενό, σε έλλειψη επικοινωνίας.

Τους μεγάλους χρειάζονται, να τους δώσουν λίγο προσοχή, λίγο αυτοπεποίθηση, λίγο σιγουριά, να δείξουν έστω το καλό παράδειγμα. Λίγη χαρά και στοργή αναζητούν. Έστω κάποια λόγια αλήθειας, μια πράξη ειλικρινή, να δούνε κατάματα τον άνθρωπο και όχι την ψεύτικη μάσκα που φοράει.

Η πεθαμένη νεολαία μας σφραγίζει το τέλος της χώρας. Παρατάνε την πατρίδα και πάνε αλλού γιατί η πατρίδα δεν νοιάζεται πια για το ποιοί είναι. Ποιος θα δώσει την ζωή του γι’αυτά τα παιδιά; Ποιος θα κάνει μεγάλες θυσίες στ’όνομα τους;

Και συ κάθεσαι και τους κοιτάς, Έλληνα. Όχι τους νέους – τους άλλους. Κάθεσαι σαν αποχαυνωμένος και τους κοιτάς τους ευθύνοντες, και τους στηρίζεις ακόμα. Σαν σκυλάκι σε έχουν δεμένο, κομματόσκυλο καταραμένο, παρτάκιας της δεκάρας.

Αιωνία σου η μνήμη, Έλληνα δήμιε. Αιωνία η μνήμη του παιδιού σου. Αιωνία η μνήμη του Μιχάλη, όποιος και να’ναι.

 

Lit Maiden