Απορρίπτοντας
εξαρχής τους μισάνθρωπους που δικαιολογούν εγκλήματα λαθρομεταναστών
και φονταμενταλιστών για ψευδεπίγραφους «κοινωνικούς» και «ιδεολογικούς»
λόγους και αναφέρομενος σ’ εκείνους που κατά συνείδηση ή, έστω, κατ’
ανάγκη καταδικάζουν όλα ανεξαιρέτως τα εγκλήματα και όλους ανεξαιρέτως
τους εγκληματίες, παρατηρώ:
Πολλοί
«βαρείς» σχολιαστές (αναλυτές, «ειδικοί», δημοσιογραφούντες και
πολιτικοί), αλλά και ελαφρότεροι (απλοί άνθρωποι κομματικοποιημένοι και
μη) κατακλύζουν τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, έντυπα και
διαδίκτυο με σχόλια, στα οποία επιχειρηματολογούν κατά της «εξίσωσης»
των εγκλημάτων.
Φρονούν
ότι η δολοφονία Φύσσα και η δολοφονία Καντάρη λόγου χάρη, δεν μπορούν
να συγκρίνονται, ούτε πολύ περισσότερο να «εξισώνονται», αφού η πρώτη
έχει σαφές πολιτικό χρώμα (δράστης συνδεόμενος με ομάδα κρούσης
ακροδεξιού κόμματος, θύμα με έντονη αντιφασιστική δράση, κίνητρο οι
πολιτικές διαφορές), ενώ η δεύτερη αφορά σε κοινό έγκλημα (δράστες και
θύμα παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους, κανένα ιδεολογικό υπόστρωμα, κίνητρο
η ληστεία).
Προχωρούν
μάλιστα ακόμη παραπέρα. Διακηρύττουν ότι ούτε και η δολοφονία τεσσάρων
ανθρώπων στο υποκατάστημα της Marfin μπορεί να συγκρίνεται με τη
δολοφονία Φύσσα, αφού η πρώτη διαπράχθηκε από αγνώστους με άγνωστα και
σκοτεινά κίνητρα, ενώ η δεύτερη από γνωστούς (και μη εξαιρετέους) με
προφανή κίνητρα.
Λυπάμαι, αλλά είμαι υποχρεωμένος να διαφωνήσω καθέτως και καθ’ ολοκληρία.
Και
οι μεν απλοί σχολιαστές δικαιολογούνται (ο καθένας μπορεί να είναι
αδιάβαστος, κακώς πληροφορημένος, υποκειμενικός, συναισθηματικά
φορτισμένος ή απρόσεκτος), οι δε «βαρείς» τοιούτοι καθόλου. Στους
τελευταίους καταλογίζω δόλο ή εμμονές. Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις τους
είναι εκ του πονηρού. Έχουν ταπεινά ελατήρια (από ψηφοθηρία έως
αποπροσανατολισμό του λαού) ή πάσχουν από ιδεολογική αγκύλωση.
Έχω ξανατονίσει (σε απλή γλώσσα· εδώ)
ότι η διάκριση των εγκλημάτων αναλόγως του κινήτρου τους (πολιτικά και
μη, ρατσιστικά και μη, σεξουαλικά και μη, οτιδήποτε άλλο και μη), θεμιτή
βεβαίως για εκπαιδευτικούς-διδακτικούς σκοπούς στις οικείες επιστήμες
(Εγκληματολογία, Νομική), αποτελεί ευθεία προσβολή της Λογικής επιστήμης
όταν χρησιμοποιείται εντέχνως, για αλλότριους σκοπούς, ιδιαίτερα όταν
δράστες και κίνητρα συγκαλύπτονται εσκεμμένα. Με άλλους λόγους, η