Η αλήθεια επιβάλλεται να λέγεται και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…

Όλα στο σημερινό ελλαδικό κράτος γίνονται προς δημιουργία εσωτερικών εντυπώσεων. Στα πλαίσια του επαρχιώτικου μιμητισμού προς κάθε τι ξενόφερτο, όλοι συναγωνίζονται ποιος θα μιμηθεί ή ποιος θα παπαγαλίσει καλύτερα την άλφα ή την βήτα θεωρία.

Κατά αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται εσωτερικές εντυπώσεις και όλοι χαίρονται που ...ανεβαίνουν στα μάτια των ελλαδιτών «ψωροκωσταίων» και των «ευρωπαίων» επιτρόπων…

Η όλη κατάσταση θυμίζει τα βραβεία που δίνει ο ένα κρατούμενος στον άλλο στην παραβολή του σπηλαίου του Σωκράτη. Οι αλυσίδες, όμως, από τα πόδια δεν βγαίνουν. Μένουν εκεί.

Ελευθερία σημαίνει δημιουργία. Να βγάζω προς τα έξω κάτι δικό μου. Κάτι το διαφορετικό. Σκεφτείτε μια ομιλία. Ο ομιλητής, εφόσον ξεκινήσει και τελειώσει
με τον γνωστό πλέον ως «ξύλινο λόγο», το πολύ-πολύ ν’ ακούσει από λίγους κόλακες τα συνηθισμένα: «Και τι ωραία που τα είπατε, έτσι είναι τα πράγματα κτλ.)

Όταν, όμως, ο ομιλητής χρησιμοποιήσει ένα προσωπικό βίωμα, κάτι δικό του -που να ταιριάζει βέβαια στην περίσταση, όχι κάτι άσχετο- τότε θα συνεπάρει το κοινό πραγματικά.

Δυστυχώς, όμως, αυτοί που ψάχνουν και προσπαθούν είναι οι «γραφικοί» της υπόθεσης, ακριβώς όπως στο σπήλαιο του Σωκράτη, ο οποίος με την σειρά του είχε χαρακτηριστεί «γραφικός και επικίνδυνος». Τα λεγόμενά του έχουν, ωστόσο, διαχρονική ισχύ.

Γι’ αυτό όλοι εσείς οι πραγματικά ψαγμένοι μην μασάτε. Πείτε την άποψή σας και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Μην επιμένετε σε «ξύλα απελέκητα», συνεχίστε την πορεία σας. Δώστε την όποια βοήθεια σας, εκεί που την εκτιμούν.

prothselida