Γιατί αγαπητό μου παιδί ο ΣΥΡΙΖΑ αγγίζει την αυτοδυναμία και υπόσχεται νέες, καλύτερες ημέρες διακυβέρνησης στον ελληνικό λαό.
Μοναδική ευκαιρία, λοιπόν, για το μέχρι εχθές ταπεινό και καταφρονεμένο ......
4% των πιστών του ψηφοφόρων να κουνήσει τα δάχτυλά του αριστερού του
χεριού σε όλους εμάς τους αμαρτωλούς του δεξιόστροφου δικομματισμού, να
πεί και καμιά κουβέντα παραπάνω μήπως και βγάλει το άχτι του για τα 38
χρόνια «κοινοβουλευτικής χολέρας», ακόμα και να προβεί σε εντυπωσιακές
κυβιστήσεις προκειμένου να πετύχει το ευπαρουσίαστο του κυβερνητικού του
προγράμματος. Ο λαϊκισμός, άλλωστε, στη χώρα αυτή έρχεται με
κολοτούμπες στην εξουσία αναντάμ παπαντάμ!
Εσύ όμως ρε
ΠΑΣΟΚΕ, που μέσα στην αναμπουμπούλα των τελευταίων ημερών την έκανες με
ελαφρά πηδηματάκια από την πάλαι ποτέ μεγάλη δημοκρατική παράταξη για το
ΚΚΕ εσωτερικού, κάνε μας τη χάρη και ράψτο το ρημάδι. Πληρώνουμε σήμερα
ως έθνος τη διαχρονική σου εμμονή με τον λαϊκισμό και την κρατικοδίαιτη
αισθητική του αείμνηστου ηγέτη σου και εσύ, αντί να σκύψεις το κεφάλι
και να ζητήσεις ταπεινά συγγνώμη για το επαχθές της πολιτικής σου
συμπεριφοράς, το παίζεις σήμερα επαναστάτης ποπολάρος και τιμητής των
πάντων.
Το ’81 μας
έφερες τον μεγάλο Αντρέα, γιατί ξαφνικά την είδες σοσιαλιστής και
άρχισες να τσαμπουνάς κάτι ακαταλαβίστικα για εκτεταμένες
εθνικοποιήσεις, λαϊκή κυριαρχία, θεωρίες κέντρου-περιφέρειας και άλλα
τέτοια φαιδρά παρακολουθήματα του χείριστου λαϊκισμού σου. Διέλυσες την
παραγωγική βάση της χώρας, εδραίωσες παρασιτικές συμπεριφορές,
μετέτρεψες τον εργατικό Έλληνα σε κρατικοδίαιτο υπάλληλο και συνδικάλα
και στα τέλη της δεκαετίας, με το χρέος να καλπάζει με ρυθμούς
Βουκεφάλα, φώναξες και το αμίμητο : «Τσοβόλα δώστα όλα».
Το 1996
έκανες την πρώτη σου κολοτούμπα και από σοσιαλιστής μου έγινες
εκσυγχρονιστής. Άρχισε, βλέπεις, να ανεβαίνει το βιοτικό σου επίπεδο, με
τα «δανεικά και αγύριστα» που σου εξασφάλιζε το πολιτικό σύστημα, και
όπως και να το κάνεις η κατανάλωση σαβούρας και η ξιπασμένη επίδειξή της
ήταν πιο ελκυστική από την κοινωνική αλληλεγγύη και τα ιδεώδη του
κοινοτισμού. Βάφτισες τον τριτοκοσμικό σοσιαλισμό ευρωπαϊκή
Σοσιαλδημοκρατία και τις ιδιωτικοποιήσεις του επάρατου Μητσοτάκη
μετοχοποιήσεις και με τακτοποιημένη τη συνείδησή σου συνέχισες να
αθροίζεις 40αριά στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη.
Όσο η
τελευταία σου εξασφάλιζε ρουσφέτια, προνοιακά επιδόματα,
υπερσυνταγογραφήσεις, μεταθέσεις και αυξήσεις μισθών πάνω από την
παραγωγικότητα, όλα ήταν καλά και άγια. Μόλις το παρασιτικό αυτό μοντέλο
κατέρρευσε, το 2009 ανακάλυψες εκ νέου τον ατμοσφαιρικό σοσιαλισμό της
νιότης σου, βάφτηκες στα πολεμικά χρώματα των ερυθρόδερμων ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ και
πέταξες το, επίσης, αμίμητο «αυτό δεν είναι το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ στο
οποίο πίστεψα». Με καθυστέρηση 16 χρόνων ανακάλυψες το οφθαλμοφανές. Να
χαρώ εγώ ικανότητα αντίληψης!
Χρεοκοπήσαμε
μετά από μια τριακονταετία ρεμούλας, πελατειακού κρατισμού,
αργομισθίας, αντιπαραγωγικότητας και, αντί να μετανοήσουμε ομαδόν για
τον κραιπαλικό υπερκαταναλωτισμό μας, το greek dream του κατοίκου Αθηνών
και προαστίων και το παρασιτικό της οικονομίας μας επιβιβαστήκαμε δίχως
δεύτερη σκέψη στα φθαρμένα καταστρώματα του ΣΥΡΙΖΑ για νέα ταξίδια στη
Γή της κρατικοδίαιτης Χαναάν. Μυξοκλαίμε σαν τις χαροκαμένες χήρες πάνω
από το κουφάρι του δικομματισμού και αναζητούμε αμόλυντες παρθένες στο
χώρο της κομμουνιστικής Αριστεράς για να θυσιαστούν στο βωμό της
επίπλαστης ευδαιμονίας μας, μήπως και καταφέρουμε να την σκαπουλάρουμε
από την οργή των μενετών καιρών και την ίδια στιγμή εξακολουθούμε να
παραμένουμε γαντζωμένοι στο κεκτημένο της υπαλληλίας και να
καταναλώνουμε τρείς φορές παραπάνω από όσα παράγουμε. Για αυτόν ακριβώς
τον λόγο θα επιστρέψουμε οσονούπω στην ταπεινή δραχμούλα μας. Γιατί δεν
παράγουμε απολύτως τίποτα και γιατί, τέσσερα χρόνια μετά την πτώχευση,
εξακολουθούμε να έχουμε το ίδιο και απαράλλαχτο ελλειμματικό εμπορικό
ισοζύγιο. Και όποιος φαντασιώνεται το αντίθετο, πρόβλημά του!
Ευτυχώς,
όμως, το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να πάει και πολύ μακριά. Εκτός
του ότι είναι φτιαγμένο από τα ίδια παλαιοκομματικά υλικά των
ανεκπλήρωτων υποσχέσεων και των ταχυδακτυλουργικών λύσεων , συν τοις
άλλοις δεν υπάρχει φράγκο στα δημόσια και ευρωπαϊκά ταμεία για να
ικανοποιήσει τη δημοσιουπαλληλική ματαιοδοξία των νέων πελατών του.
Πρόκειται για ένα καινούριο σύστημα εξουσίας που θεμελιώνεται πάνω στο
κραυγαλέο ψέμα, όμοιο με το πελατειακό και κρατικοδίαιτο ψέμα πάνω στο
οποίο βάσισε ο δικομματισμός της Μεταπολίτευσης την ιδεολογική και
πολιτική του κυριαρχία. Για όλα τα δεινά αυτού του τόπου φταίει το
Μνημόνιο. Πιασάρικο, ευφάνταστο, απλό στη σύλληψη, γεμάτο δράκους και
παπουτσωμένους γάτους και απαλλαγμένο από την ανάγκη των σύνθετων
αναλύσεων της κουραστικής θεωρίας, το ψέμα αυτό έρχεται να μας
ταλαιπωρήσει με τη φασίζουσα νοοτροπία του. Όποιος δεν είναι μαζί μας
είναι με τους άλλους, τους κακούς, αυτούς που επιβουλεύονται το μεγαλείο
της φυλής μας. Οι καλοί πρασινοφρουροί δίνουν τη θέση τους στους καλούς
αντιμνημονιακούς και στην μαλακία του εν λόγω επιχειρήματος το μόνο που
έχεις να αντιτάξεις είναι οι παραινέσεις του Χάβελ: «δεν έχει νόημα να
λες την αλήθεια. Το κρίσιμο είναι να ζείς μέσα στην αλήθεια. Και για ένα
σύστημα θεμελιωμένο στο ψέμα αυτό αποτελεί την κυριότερη απειλή».
Είτε το
θέλουν, λοιπόν, ορισμένοι φαντασιόπληκτοι είτε όχι, απολύσεις θα
γίνουν, νέοι αγροτές και νέοι κτηνοτρόφοι θα ξεφυτρώσουν στη θέση των
γιατρών, των δικηγόρων και των πάσης φύσεως εμπόρων και μεσαζόντων, η
αποκέντρωση θα προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς και το καταναλωτικό επίπεδο
των πολιτών θα πέσει σε νορμάλ επίπεδα. Αντί, λοιπόν, να δούμε πως θα
στηρίξουμε την μέση ελληνική οικογένεια που θα υποστεί αυτή τη δραματική
αλλαγή των όρων της ζωής της, εμείς της κλείνουμε το μάτι και της
λέμε: «Μην ανησυχείς. Εγώ είμαι ο εγγυητής του δημοσιοϋπαλληλικού σου
κεκτημένου». Το ξαναλέω , λοιπόν, εγώ ο γραφικός και νεοφιλελεύθερος
παραχαράκτης του ηρωικού δημοσιοϋπαλληλικού έπους του ‘81. Τα φράγκα
τελείωσαν. Πάπαλα. Καπούτ. Πώς το λένε μωρέ. Φινίτο. Τα αρχιλαμόγια
έχουν φυγαδεύσει τις καταθέσεις τους στις τράπεζες της Εσπερίας και εδώ
έχει απομείνει μονάχα το βιός των μεροκαματιάρηδων. Δεν υπάρχει σάλιο
λοιπόν για υπερφορολόγηση, όπως φαντασιώνεται το «οικονομικό επιτελείο»
της Αριστεράς. Νέος εθνικός πλούτος με δονκιχωτικά γιουρούσια σε
ανύπαρκτους ανεμόμυλους δε φτιάχνεται. Νέος εθνικός πλούτος φτιάχνεται
αντίθετα, με ρεαλιστικό και υπεύθυνο σχεδιασμό, παραγωγική δουλειά,
αλλαγή καταναλωτικών συνηθειών και εξαγωγές.
Γι’αυτό,
λοιπόν, γιαλαντζί αριστερέ της πρώην μεγάλης δημοκρατικής παράταξης του
ΠΑΣΟΚ βγάλε το σκασμό και άσε τους βέρους αριστερούς να καταστρώσουν
σχέδιο διακυβέρνησης και να προσπαθήσουν να μας βγάλουν από την κρίση
όπως αυτοί νομίζουν. Εσύ ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, κάνε Πρωθυπουργό τον Τσίπρα και
υπουργό Εθνικοποιήσεων τη Δούρου μήπως και καταφέρουν οι σύγχρονοι
Χουντίνι να μας απαλλάξουν από τη μόνιμη Χούντα του ανορθολογισμού και
της στασιμότητας – στην λογική του πάσσαλος πασσάλω εκρούεται και όποιος
κατάλαβε κατάλαβε – και άνοιξε πάλι τα επαναστατικά κιτάπια των
πανεπιστημιακών σου χρόνων για να φρεσκάρεις λιγάκι τις μαρξιστικές σου
μνήμες, αλλά κόψε επιτέλους τα γραφικά παραληρήματα υπερ του Τσίπρα.
Σεμνά και ταπεινά, μεγάλε, γιατί κολυμβήθρα του Σιλωάμ που να μπορεί να
σε ξαναδώσει άμωμο στην κοινωνία, με μια εκλογική βουτιά, δεν φτιάχτηκε
ακόμα. Αυτοκριτική, αυτομαστίγωμα και αντε στο καλό αρχικολοτούμπα..
Υ.Γ:. Αντε, καλό μας καλοκαίρι και μη ξεχνάτε πως η πραγματική ζωή μας περιμένει εκεί έξω.
*Ο Τάσος Φούντογλου είναι γιατρός – ειδικευόμενος νεφρολογίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου