Όλοι μιλάνε για οικονομία και ανάπτυξη. Μα ξέρει κανένας την έννοια ανάπτυξη; Η ανάπτυξη συνοδεύεται συνήθως από αύξηση της ρευστότητας και πολλές φορές από αύξηση του χρέους εάν χρειαστεί να δανειστεί κανείς από τρίτους. Οι εγχώριοι επιχειρηματίες δεν έχουν σκοπό και ούτε φαίνεται να υπάρχει βούληση για ανάπτυξη εάν δεν σταματήσει η γραφειοκρατία στο κράτος. Σε άλλα κράτη ιδρύεις μια εταιρεία από το μηδέν μέσα σε
λίγες μέρες ή μέσα σε λίγες ώρες. Στην Ελλάδα θέλει πολλαπλάσιο χρόνο.
Η ανάπτυξη είναι μια λέξη με πολλές σημασίες. Τι είδους ανάπτυξη θέλουμε; Με δανεικά; Με ξένο ρευστό; Με εγχώριο ρευστό;
Κανένας δεν μιλάει για το εργαλείο που θα φέρει την ανάπτυξη. Οι ξένοι επενδυτές δεν ρισκάρουν σε μια Ελλάδα που είναι ασταθής.
Η πολιτική όπως και η οικονομία και η κοινωνία χωρίζεται σε τάξεις- επίπεδα.
Τα επίπεδα είναι πολλά. Στην πολιτική χωρίζονται σε ιδεολογίες και πρακτικές; Περίπου. Αυτά είναι για τον λαό. Να ακούει και να γεμίζει μέσα του αισιοδοξία για το μέλλον. Ο καθένας βλέπει το μέλλον του να μην συγχέεται με την Ελλάδα. Τώρα που τα πράματα δυσκόλεψαν, λίγοι κατάλαβαν ότι αυτό που κάνεις και αυτό που θέλεις να κάνεις εξαρτάται και από την λειτουργία και τις διεργασίες της οικονομίας αλλά και της κοινωνίας της χώρας. Υπάρχει άραγε εθνική συνείδηση; Το έχουμε σκεφτεί ποτέ αυτό; Ας κάτσουμε και ας αναρωτηθούμε τις λέξείς εθνική συνείδηση περισσότερο από την λέξη οικονομία και την λέξη ανάπτυξη. Αυτές οι δύο λέξεις θα μας σώσουν μαζί ενωμένες, εθνική συνείδηση. Οι λέξεις οικονομία και ανάπτυξη είναι απλώς εργαλεία της. Άλλοι θέλουν το ευρώ , άλλοι θέλουν την δραχμή και άλλοι θέλουν άμεση δημοκρατία . Για να έχουμε άμεση δημοκρατία πρέπει να είμαστε και σε θέση να την υλοποιήσουμε. Η μεταπολίτευση έδειξε ότι δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε ούτε την έμμμεση δημοκρατία.
Αποτύχαμε.
Πολλές φορές θυμάμαι στο σχολειό ότι επειδή έκανε κατάληψη το λύκειο , το γυμνάσιο δεν μπορούσε να κάνει μάθημα αφού συστεγάζονταν και τα δύο. Έτσι και στην χώρα εάν δεν λειτουργήσουν κάποια επίπεδα βασικά όπως η χάραξη της οικονομικής και κοινωνικής πόσο μάλλον και εθνικής πολιτικής δεν κάνουμε τίποτα. Απλά θα καθόμαστε έξω από μία πόρτα που της έχουν βάλει λουκέτο κάποιοι. Τα λουκέτα πρέπει να σπάσουν.
Τουλάχιστον τα λουκέτα της κοινωνίας μας. Μετά θα έρθουν και τα υπόλοιπα. Όταν συνεδριάζει το Eurogroup, με τι πολιτική, με ποια εθνική στρατηγική θα πάμε και τι θα τους πούμε όταν οι πόρτες της κοινωνίας είναι κλειστές;
Κανένας δεν ακούει την κοινωνία, κανένας δεν βλέπει τα λουκέτα.
Κανένας δεν ακούει τους νόμους, κανένας δεν υπακούει κάποιες εντολές που λέγονται στο Σύνταγμα της χώρας. Είναι εντολές και όχι χαϊδεματα στα αυτιά.
Η χώρα μας είναι μέλος πολλών οργανισμών. Δεν είναι αρνητικό. Αρνητικό είναι ότι δεν δηλώνουμε την βούλησή μας ούτε προσπαθούμε να πείσουμε τους τρίτους για αυτά που ζητάμε. Δεν μας υπολογίζουν ως τακτικά μέλη. Η οργάνωση της χώρας μας δεν συνάδει με την οργάνωση των υπόλοιπων χωρών. Επομένως υπάρχειν χάσμα. Ποιος θα βγει να μιλήσει για το κυπριακό, για το ελληνοτουρκικό για πολλά πολλά άλλα που ούτε εμείς , οι καθημερινοί άνθρωποι ξέρουμε. Πρέπει να βρίσκουμε λύσεις και σε προβλήματα που δεν βλέπουμε άμεσα, αλλά να βλέπουμε και πιο μακρυά.
Ένα κινέζικο ρητό λέει:
“Για να έρθει ο αετός πρέπει να φτιαχτεί η φωλιά του πρώτα”.
Εμείς απαιτούμε να φτιαχτεί η φωλιά από μόνη της δια μαγείας.
Free Pen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου