Ο Αρχιεπίσκοπος, οι σημερινοί δεσποτάδες και το παράδειγμα του Καντιώτη

Από αριστερά προς τα δεξιά :

ο Κυριακίδης (καταζητείται - φήμες αναφέρουν πως κατέφυγε στη Λατινική Αμερική)

ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ιδιαίτερα ...αγαπητός στον λαό, δεν μπορεί να κυκλοφορήσει ελεύθερος...)

ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

ο επιχειρηματίας Λαυρεντιάδης (προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό για οικονομικά εγκλήματα)

Η αντίδραση του Μακαριώτατου σε ανυπόστατα - κατά τον ίδιο - δημοσιεύματα είναι σαφές ότι είχε να κάνει με το πλήγμα της εικόνας του προς τα έξω στον λαό. Όταν ένα δημοσίευμα κάνει αναφορές που αφήνουν να εννοηθεί ότι ο Μακαριώτατος «κάνει διακοπές σε πολυτελή καταλύματα», συγχρωτίζεται πλούσιους φίλους και την ίδια στιγμή ο λαός είναι του πεθαμού από την ανέχεια τότε είναι φανερό ότι πλήττεται η εικόνα σου όταν κιόλας θεωρείσαι, στην συνείδηση του λαού, αυτός που θα έπρεπε να υπερασπίζεται τους φτωχούς.

Το τι είναι αλήθεια και τι όχι, θα το βρει η δικαιοσύνη και οι ενδεχόμενες σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τέτοιου είδους δημοσιεύματα ίσως γίνουν γνωστές στο μέλλον. Γιατί όμως ο μειλίχιος και ήρεμος Αρχιεπίσκοπος αντέδρασε σε αυτό το πλήγμα της εικόνας του - περί αυτού πρόκειται - ως Αρχιεπίσκοπου; 

Ας γυρίσουμε 70 χρόνια πίσω...

Κατοχή. Οι Γερμανοί έχουν κάψει τα χωριά της Κοζάνης και ο πληθυσμός της πόλης έχει αυξηθεί απότομα κάθετα. Κατατρεγμένες ψυχές δεν έχουν να φάνε και η πείνα απειλεί τον καθένα με αφανισμό. Όλα δείχνουν ότι δεν
υπάρχει ελπίδα. Όμως ένας μικρόσωμος Αρχιμανδρίτης ανατρέπει την πορεία των πραγμάτων! Οργανώνει συσσίτια για χιλιάδες ψυχές καθημερινά και σώζει τον πληθυσμό από το θεριό της πείνας. Πιέζει τους πλούσιους να δώσουν λεφτά και τρόφιμα, επιστρατεύει τις θυγατέρες τους για μαγείρισσες και όχι μόνο και σώζει την πόλη και τους ανθρώπους της! Με τα φλογερά κηρύγματά τονώνει το ηθικό του λαού και κατακεραυνώνει τους ξένους κατακτητές, τους ντόπιους συνεργάτες τους καθώς και τους αναίσθητους στην δυστυχία του λαού, πλούσιους άρχοντες. Οι τελευταίοι τον τρέμουνε! Δεν τους χάριζε! Μόλις ερχόντουσαν ...προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας με τα λούσα τους και τα διακριτικά της διαφορετικότητάς τους κι αφού πρώτα σηκωνόντουσαν οι φτωχοί από τα στασίδια τους, ο μικρόσωμος Αρχιμανδρίτης τους έτριζε τα κόκκαλα με τον λόγο του, δίνοντας οξυγόνο συμπαράστασης στους φτωχούς κατατρεγμένους από την εκμετάλλευση των αρχόντων...

Το όνομά του, Αυγουστίνος Καντιώτης. Ο «φανατικός», ο «οπισθοδρομικός», ο «αναδρομικός»... Αυτός που έκανε τεράστιο έργο στην ζωή του και με τον λόγο του και με την πράξη. Αυτός ο τόσο άτεγκτος στις θέσεις του αλλά και τόσο διακριτικός ταυτόχρονα.

Μας μεταφέρει ο μπαρμπά-Βαγγέλης που έζησε τα - και από τα - συσσίτια του Καντιώτη :

«Εμένα δεν μ' ενδιαφέρει τι λες αλλά τι κάνεις! Εγώ στην ζωή μου έναν παπά γνώρισα και μ' εκείνον συγκρίνω όλους τους υπόλοιπους που γνώρισα και τους βρίσκω όλους λειψούς : τον Καντιώτη! Στην Κατοχή ο Καντιώτης στην Κοζάνη τάιζε κι εγώ δεν ξέρω πόσο κόσμο! Από το πρωί ως το βράδυ στο ποδάρι ήταν. Τον κυνηγούσαν οι Γερμανοί αλλά αυτός πώς τα κατάφερνε και είχε κάθε μέρα τρία καζάνια μέχρι εκεί πάνω φαγητό! Φορούσε ένα ράσο ξεθωριασμένο από το πλύσιμο. Είχε ένα χρώμα, σαν κόκκινο από το πολύ το πλύσιμο, τριμμένο. Τώρα βλέπω οι δεσποτάδες φοράνε πέντε εκατομμύρια στο κεφάλι, δυο εκατομμύρια από εδώ, δυο εκατομύρια από εκεί (σ.σ. κάνει χαρακτηριστικές κινήσεις υποννοώντας την μίτρα και τα άμφια) κι ο άλλος δίπλα πεινάει... Άσε που όλο με τα χρήματα και τα κτίσματα ασχολούνται... Αυτά εμένα δεν μ' αρέσουν... Τι να πεις μετά στον κόσμο;»

Εάν δούμε υπό το φως του παραδείγματος του Καντιώτη την σημερινή κατάσταση έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής : 

1ο) Ο Καντιώτης σε σχέση με τους σημερινούς δεσποτάδες, αφιερώθηκε ψυχή τε σώματι στους αδύνατους. Η δράση του ήταν τόσο έντονη που δεν χρειαζόταν να αποδείξει σε κανένα ...δικαστήριο ότι ζει λιτά και ασκητικά! Με το ξεθωριασμένο από το πλύσιμο ράσο του, αεικίνητος και άφοβος αφιερώθηκε στο να σώσει το ποίμνιο. Πόσοι σημερινοί δεσποτάδες πείθουν το ποίμνιο ότι ζουν ασκητικά; Μήπως ο Αρχιεπίσκοπος προσέφυγε στα δικαστήρια γιατί ακριβώς κι αυτός δεν πείθει το ποίμνιο για τα παραπάνω;

2ο) Ο Καντιώτης ήταν αμείλικτος με τους πλούσιους που φέρονταν με απληστία απέναντι στον φτωχό λαό. Τους τα έλεγε μπροστά τους, μέσα στην Εκκλησία και δεν τους φοβόταν όσο κι αν τον κυνηγούσαν μεταφέροντάς τον από την μία στην άλλη Εκκλησία μέχρι που τον διώξανε από την πόλη... Αυτή η ενέργειά του, έδινε κουράγιο και ψυχική ανακούφιση στο καθημαγμένο ποίμνιο. Σήμερα οι δεσποτάδες μήπως προσπαθούν να τα έχουν καλά με τους άρχοντες για να βολεύονται και να εξυπηρετούνται; Μήπως κι ο Αρχιεπίσκοπος θα πρέπει να επανεξετάσει την στάση του, απέναντι στους σημερινούς άρχοντες και να πάψει να συμπορεύεται μαζί τους αφού στην λαϊκή συνείδηση είναι αυτοί που μας οδήγησαν στην καταστροφή που βιώνουμε;

3ο) Ο Καντιώτης πίεζε τους πλούσιους να προσφέρουν βοήθεια στον λαό, με μία σημαντική διαφορά σε σχέση με ότι γίνεται σήμερα :

οι προσφορές ήταν ανώνυμες στον κόσμο και αγνώστου προελεύσεως... Εάν οι σημερινοί δεσποτάδες κι ο Αρχιεπίσκοπος ισχυρίζονται ότι συναναστρέφονται πλούσιους ανθρώπους για να λάβουν βοήθεια για το ποίμνιο μήπως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κάτι τέτοιο θα πρέπει να γίνεται αφανώς για να μην χρησιμοποιείται από τους δωρητές σαν εχέγγυο καλής μαρτυρίας; Η υπόθεση Λαυρεντιάδη μήπως πρέπει να γίνει μάθημα σε όλους; Εν τέλλει, οπωσδήποτε δεν μπορεί ο Αρχιεπίσκοπος να ελέγξει το ποιόν του καθενός που δωρίζει χρήματα αλλά μήπως μπορεί με την ανωνυμία να αποτρέψει την εκμετάλλευση που υπόκειται ο ίδιος και το αξίωμά του, από τους δωρητές;
 
Τέλος, οφείλουμε να επισημάνουμε και να αναγνωρίσουμε ότι άλλες οι εποχές της Κατοχής και του Καντιώτη και άλλες οι σημερινές, με τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν για τους ασκώντες ιερατική εξουσία. Θα πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι κάποια πράγματα είναι διαχρονικά κι αυτά θα πρέπει να είναι οδοδείκτες στην πορεία του καθενός. 

Πιστεύουμε πως η δικαίωση του κάθε επισκόπου και του Αρχιεπισκόπου δεν μπορεί να προέλθει από κανένα δικαστήριο παρά μόνο από το αγωνιστικό και ασκητικό τους φρόνημα και παράδειγμα, απευθείας στην συνείδηση του λαού.

hggiken