Μυστήρια παιχνίδια στη Θράκη

topontiki

Πυκνώνουν τα «μυστήρια παιχνίδια» στη Θράκη, την πιο ευαίσθητη – όχι μόνο οικονομικά, αλλά και εθνικά – περιοχή της χώρας, η οποία βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο της Τουρκίας και τα τελευταία χρό­νια έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι – εξ αιτίας όχι μό­νο της επίσημης τουρκικής πολιτικής, αλλά και της συνήθους δράσης των Τούρκων επίσημων και ανε­πίσημων πρακτόρων που αλωνίζουν τη Θράκη από τη μια άκρη στην άλλη, δημιουργώντας «κλίμα» αναβρασμού στο εσωτερικό της μειονότητας.

Στο πιο ανησυχητικό από τα παιχνίδια αυτά, το «Π» έχει αναφερθεί εδώ και καιρό. Πρόκειται για τη βούληση ξένων επιχειρηματικών και πολιτικών κύκλων να δημιουργήσουν ακριβώς εκεί την πρώ­τη Ειδική Οικονομική Ζώνη, στο πλαίσιο του περί­φημου «αναπτυξιακού σχεδίου», το οποίο έχει… μπαμπά τον αντιπρόεδρο της γερμανικής κυβέρ­νησης και υπουργό Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ.

Πρόκειται για τη δημιουργία ειδικών ζωνών οι­κονομικής δραστηριότητας, στις οποίες θα ισχύουν ειδικό – για την ακρίβεια: δουλοκτητικό - ερ­γασιακό καθεστώς, αλλά και φορολογικές ρυθμί­σεις υπέρ των «επενδυτών», οι οποίοι θα απολαύ­ουν ιδιαίτερου και εξαιρετικά ευνοϊκού φορολο­γικού καθεστώτος, εις βάρος φυσικά των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου.

Βέβαια το θέμα των ΕΟΖ δεν είναι καινούργιο, αφού ήδη το «Π» το έχει αναδείξει πολύ αναλυτι­κά, τόσο έντυπα όσο και ηλεκτρονικά, ήδη από τον Αύγουστο του 2011, όταν δηλαδή «έσκασε μύτη» κατακαλόκαιρο, με τον κόσμο στις παραλίες.

Όμως είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την Ελλά­δα, αφού πρόκειται για έναν μάλλον εδραιούμενο επιχειρηματικό θεσμό (ειδικού σκοπού) που συνα­ντάται σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, της πρώην σο­βιετικής Ευρώπης και της Κεντρικής Αμερικής.

Το θέμα έχει δύο όψεις. Την ορατή, όπως κατα­γράφηκε πρόσφατα στο Χρηματοοικονομικό Φό­ρουμ Θράκης, αλλά και την αθέατη, όπως μεθοδι­κά προωθείται σε αγαστή συνεργασία μεταξύ των Βρυξελλών και της ελληνικής πλευράς με την κλα­σική γερμανική… «συνδρομή».

 

Οικονομικό κουφάρι

Στη διάρκεια του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης μάλιστα συζητήθηκαν οι τεχνικές προϋπο­θέσεις, το πιθανό νομικό πλαίσιο και η ενδεχόμε­νηεπιχειρηματικότητα για τη δημιουργία μίας τέ­τοιας ζώνης ειδικού σκοπού, όπως ονομάζονται δι­εθνώς τέτοια… πρότζεκτ. Μάλιστα η Κατερίνα Καραγιάννη (δημιουργός του Φόρουμ) σημείωνε (σε τοπική εφημερίδα της Αλεξανδρούπολης) πως, για να υλοποιηθεί το σχέδιο, χρειάζεται πλέον… μόνο η πολιτική βούληση.

Και ερχόμαστε στο σημαντικότερο θέμα, που σχετίζεται με τις ειδικότερες πτυχές μίας ΕΟΖ ειδικά στην περιοχή της ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης: Η ευρύτερη περιοχή αποκαλείται εδώ και αρκετά χρόνια… νεκροταφείο επιχειρήσεων, καθώς εκατοντάδες εταιρείες που συστάθηκαν και λειτούργησαν για αρκετά χρόνια, αφού κα­τάφεραν να εξασφαλίσουν παχυλότατες επιδο­τήσεις, που διασφάλιζαν και τη λειτουργία τους, σήμερα είτε έχουν κλείσει είτε έχουν μεταφερθεί σε όμορες χώρες.

Είναι χαρακτηριστική και εξόχως ανησυχητική η εικόνα που έδινε τον Μάρτιο ένα ρεπορτάζ του «Βήματος», στηριγμένο σε στοιχεία του Εργατι­κού Κέντρου Ροδόπης:

«Το 2003 υπήρχαν 99 εργοστάσια και έχουν απομείνει επτά ή οκτώ σε λειτουργία. Τότε έμπαιναν καθημερινά στη Βιομηχανική Περιοχή για δου­λειά 17.000άνθρωποι και σήμερα μετά βίας φθάνουν τους 900 νοματαίους. Κι αυτοί κακοπληρωμέ­νοι. Εργάζονται διήμερα και τριήμερα και πληρώ­νονται 280 και 300 ευρώ μηνιαίως. Κι αυτά όταν η επιχείρηση τους πληρώνει, αφού παγίως οι μισθοί καταβάλλονται με καθυστέρηση δύο έως τεσσά­ρων μηνών. Η ανεργία στον νομό Ροδόπης φθάνει το 40%. Πράγμα που σημαίνει πως δεν υπάρχει καμία διέξοδος προς άλλη απασχόληση».

Στο πλαίσιο αυτό, χρήσιμο είναι να επισημάνου­με ότι σε ένα τέτοιο κλίμα διευκολύνεται ιδιαίτε­ρα η συνεχής ενίσχυση της τουρκικής παρέμβα­σης στην οικονομία της Θράκης, με δούρειο ίππο τη ραγδαία ανάπτυξη της τουρκικής τράπεζας Ziraat.

Στο κοινωνικό επίπεδο μάλιστα η διαρκώς διευ­ρυνόμενη φτώχεια, ακριβώς επειδή αγγίζει σχε­δόν εξ ίσου τους χριστιανούς και τους μουσουλμά­νους της Θράκης, δηλητηριάζει όλο και περισσό­τερο την ατμόσφαιρα, όση ψυχραιμία και λογική κι αν επιδεικνύουν, ευτυχώς, οι περισσότεροι.

Επιστρέφοντας όμως στην επιχειρηματική με­τανάστευση προς τα Βαλκάνια, η Βουλγαρία, σύμ­φωνα με παλιότερη μελέτη του ΙΟΒΕ, συγκέντρω­σε το μεγαλύτερο μέρος της μεταφοράς επιχειρή­σεων κυρίως λόγου του χαμηλότατου εργατικού κόστους, των ειδικών φορολογικών κινήτρων και διευκολύνσεων, αλλά και του «ευέλικτου» νομι­κού πλαισίου.

Στην περιοχή ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης βρίσκονται περίπου 80 «κουφάρια» εγκαταστάσε­ων, αποθηκευτικών χώρων και μονάδων, ενώ στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής ο αριθμός είναι ανάλογος. Εύλο­γο είναι πως ένα μέρος των υποδομών αυτών θα μπορούσε με τις κατάλληλες διεργασίες να αξιο­ποιηθεί εκ νέου για να δημιουργηθεί ένας πυρή­νας ανάπτυξης. Αλλά με ποιους όρους;

Η γεωγραφική κρισιμότητα της συγκεκριμένης περιοχής και ζώνης είναι η αθέατη πλευρά του θέ­ματος. Πριν από αρκετούς μήνες η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου είχε διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην… αξιοποίηση της Θράκης.

Ανατρέχοντας στον Τύπο του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου του 2011 διαπιστώνουμε πως κυ­ρίως ο Ευάγγελος Βενιζέλος (από τη θέση του «τσάρου» της Οικονομίας) είχε πρωτοστατήσει στην προώθηση (προς υλοποίηση) αυτών των ιδε­ών και σχεδιασμών. Ένα μάλιστα από τα σχετικά ρεπορτάζ έγραφε: «Ελλάδα, η πρώτη γερμανική αποικία στη Δυτική Ευρώπη».

Από τότε συνάγεται πως το Βερολίνο ήθελε (δι­ακαώς) τη σύσταση ειδικών ζωνών με ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς, στη φιλοσοφία του νέου imperium που σχεδιάζουν οι δανειστές για τις χώρες της ευρωπεριφέρειας.

Είχε προηγηθεί ερώτημα του Νίκου Χουντή (τον Ιούλιο του 2011) με την αμφίσημη απάντηση του Όλι Ρεν και ρητές δηλώσεις τόσο του Στέφεν Κάπφερερ - τότε υφυπουργού Οικονομίας – όσο και του γνωστού και μη… εξαιρετέου Φίλιπ Ρέσλερ. Τέθηκε επίσης και από τον Χανς Πίτερ Καϊτέλ (επι­κεφαλής του Γερμανικού Συνδέσμου Βιομηχανιών DBI) σε σειρά επαφών που είχε τότε με τον Βενιζέ­λο, ως «τσάρο» της Οικονομίας.

Ας δούμε λίγο και το σκεπτικό: Ο πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Martin Knapp σε συνέντευξή του («Financial Times») είχε σημειώσει με νόημα πως στην ελληνική αγορά δραστηριοποιούνται περί τις 150 γερμανικές επιχειρήσεις, όμως όλες ασχο­λούνται με την πώληση προϊόντων που παράγο­νται αλλού.

Κοινή διαπίστωση των Γερμανών είναι πως η Ελ­λάδα έχει χάσει τη μάχη της προσέλκυσης επεν­δύσεων από τα πρώην κομμουνιστικά κράτη, που τώρα είναι μέλη της Ε.Ε.

Στον αντίποδα το – κατά τους Γερμανούς – ιδα­νικό μοντέλο για ξένες επενδύσεις στην ελληνική αγορά (δηλαδή η περιβόητη επιστροφή στην ανταγωνιστικότητα) θα περιλάμβανε ευέλικτη με χαμηλές αποδοχές, εκ περιτροπής εργασία με μι­σθούς… Ουγγαρίας και Πολωνίας. Πώς μπορεί να γίνουν αυτά; Απλώς, με τη δημιουργία των ΕΟΖ.

 

Τεμενάδες στους… Γκρίζους Λύκους

Όπως σημειώσαμε στην αρχή του ρεπορτάζ, δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη ούτε η έντονη διπλωματική δραστηριότητα, που αναπτύσσεται μέσω του τουρκικού προξενείου, ούτε οι αλλεπάλ­ληλες καταγγελίες για τον «πονηρό» ρόλο τραπε­ζών από την Τουρκία και οι αναφορές σε τοπικές εφημερίδες γιαμεθοδικές αγορές κτηρίων, εκτά­σεων, κατοικιών (και όχι μόνο) με «ζεστό» τουρκι­κό χρήμα.

Σε αυτή την κατάσταση, όμως, θα πρέπει να συνεκτιμηθούν οι… άοκνες προσπάθειες και του επίσημου ελληνικού κράτους, πολιτευτών και πα­ραγόντων να γίνουν αρεστοί στα τουρκικά συμφέ­ροντα.

Σημειολογικό – και όχι μόνο – ενδιαφέρον έχει το ότι οι εργασίες του Χρηματοοικονομικού Φό­ρουμ Θράκης (στην Αλεξανδρούπολη) διεξήχθη­σαν λίγες μέρες πριν από την επίσημη περιοδεία του Ντεβλέτ Μπαχτσελί στη Δυτική Θράκη, όπως πολύ «πονηρά» διαφήμιζαν στα τουρκικά εκατο­ντάδες αφίσες που κολλήθηκαν από το Μικρό Δέρειο μέχρι την Καβάλα.

Δηλαδή, την ώρα που στην Τουρκία συντελού­νται κοσμογονικές αλλαγές στα εργασιακά, για συνθήκες ΕΟΖ σε ολόκληρη τη χώρα, και στην Ελ­λάδα μια τέτοια εξέλιξη δείχνει να συζητείται για την πιο ευαίσθητη περιοχή, ο επικεφαλής του πολιτικού φορέα – εκφραστή των περιβόητων Γκρί­ζων Λύκων περιοδεύει (από Αλεξανδρούπολη μέ­χρι Θεσσαλονίκη) υπό την εκκωφαντική σιωπή της περιδεούς και πολιτικά καθηλωμένης Αθήνας.

Τι κάνει ο… Φούχτελ στη Θεσσαλονίκη;

 Για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του μεγα­λεπήβολου σχεδίου των ειδικών οικονομικών ζωνών έχει εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη, με «αρμοδιότητα» όλη τη Βόρεια Ελλάδα, ο Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ, υφυπουργός Εργασί­ας της Γερμανίας και ειδικός απεσταλμένος της Μέρκελ, με αρμοδιότητα την προώθηση εκεί των γερμανικών επιχειρήσεων των οποί­ων τα «επενδυτικά» σχέδια θα απορροφή­σουν τα ευρωκονδύλια που προορίζονται για την… ανάπτυξη, την οποία μας τάζουν Κομισιόν και Γερμανία, χωρίς η νέα κυβέρνηση να έχει ακόμη εκφράσει καθαρά τη θέση της.

Ο «κύριος Τίποτα» ή «μαϊντανός» ή «γρα­φιάς», όπως χαρακτήρισε ο Τύπος της πατρί­δας του τον Φούχτελ όταν διορίστηκε στην Ελλάδα, ο άνθρωπος που στην αρχή τής ήσ­σονος σημασίας καριέρας του διοργάνω­νε… καμηλοδρομίες για να διασκεδάζει τους Άραβες φιλοξενούμενους του Χέλμουτ Κολ, έχει αναλάβει το καθήκον να ορίσει την κα­τεύθυνση των κονδυλίων για την ανάπτυξη.

Αν όμως λάβουμε σοβαρά υπόψη τις πιο πρόσφατες παρεμβάσεις του Σόιμπλε, του Ρέσλερ και άλλων Γερμανών αξιωματούχων, τότε θα θυμηθούμε ότι στην Ελλάδα «ανα­πτυξιακή βοήθεια» δεν θα υπάρξει πριν η χώρα «πιάσει πάτο». Χωρίς κανείς φυσικά να ξέρει επακριβώς – αν και… όλοι υποψιαζό­μαστε – τι εννοεί ο Σόιμπλε ως «πάτο».

Και ας μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό: Οι τουρκικές και οι γερμανικές επιδιώξεις στη Θράκη δεν είναι ασύμβατες. Κάθε άλ­λο – κι ας μην θέλουν οι Γερμανοί στην Ε.Ε. την Τουρκία. Ας μην ξεχνάμε ότι, όποτε οι Γερμανοί κατεβαίνουν στα μέρη μας, βρίσκουν συμμαχικό αποκούμπι στη «φίλη και γείτονα».

Γι’ αυτό ας έχουν τον νου τους όσοι συνερ­γούν στην «αναπτυξιακή» καντονοποίηση της χώρας. Αν αναφλεγεί η «χυμένη βενζίνη» της Θράκης, δεν θα τους σώσουν οι καταγέλαστες θεωρίες τους περί «εκτάκτου ανά­γκης» και «σωτηρίας» της χώρας.

 

 

mysatelite