Είναι καλύτερο να έχεις πιστούς φίλους, παρά χρήματα
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Είναι ωραίο να νιώθεις πως ο κόσμος έχει τη διάθεση να είναι φίλος και να ζει ανάμεσα σε φίλους. Πολλοί πιστεύουν πως η φιλία είναι πιο δυνατή κι από τον έρωτα. Αλλά πώς γινόμαστε φίλοι; Στην αρχή βέβαια έχουμε την διάθεση να είμαστε φίλοι. Οι αρχαίοι θεωρούσαν δοκίμιο της φιλίας την πίστη. Αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη οι φίλοι ο ένας στον άλλο, δεν έχουμε φιλία. Τώρα και στη χώρα μας ζούμε όπως την εποχή του Τσαουσέσκου ή των άλλων κομμουνιστών στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε κλίμα αμοιβαίας καχυποψίας. Ας θέλουμε τουλάχιστον να είμαστε φίλοι.
Είπα σε κάποιον φίλο μου πως πιστεύω πως είναι καλύτερα να έχεις φίλους παρά χρήματα και μου απάντησε πως δίχως χρήματα ούτε φίλους έχεις. Ο φίλος
μου εννοούσε την ψευτοφιλία. Οπωσδήποτε δεν πίστευε ότι οι αληθινοί φίλοι προσβλέπουν στα χρήματα. Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γινώσκεις, πίστευαν οι αρχαίοι. Όταν είσαι στην ανάγκη θα φανούν οι αληθινοί φίλοι.
Το κακό είναι ότι ο υπαρκτός καπιταλισμός, όπως ονομάζει την παρούσα κατάσταση ο κωμικός Χάρυ Κλυνν, δεν κλέβει μόνο τα χρήματα από τους φτωχούς, κλέβει και την πίστη και τη σοφία και κάθε αρετή. Όπως έκαναν οι αποικιοκράτες στους φτωχούς λαούς της Αφρικής και της Ασίας, που δεν τους έπαιρναν μόνο τον φυσικό πλούτο της χώρας τους, αλλά διέλυαν και τις κοινωνίες τους με το "διαίρει και βασίλευε".
Στον υπαρκτό καπιταλισμό διδάσκεσαι πως το παν είναι η οικονομία, σε κάνει να στηρίζεις όλη σου τη ζωή στα χρήματα κι ύστερα σου παίρνει μαζί με τη σοφία και τα χρήματα. Κατόπιν περιμένει να πεθάνεις και αγανακτεί που αργείς, όπως αγανακτούν οι Γερμανοί γιατί οι Έλληνες δεν πεθαίνουν αμέσως μόλις βγαίνουν στη σύνταξη! Ο υπαρκτός καπιταλισμός δημιουργεί ψεύτικες ανάγκες, όπως ο υπαρκτός σοσιαλισμός δημιουργεί ψεύτικες αξίες.
Ο Απόστολος Παύλος δεν στενοχωριόταν που δεν είχε που να μείνει ή που ήταν στη φυλακή. Όλα αυτά που στενοχωρούν εμάς, δεν τα υπολόγιζε καν. Αν έχουμε, έλεγε, διατροφές και σκεπάσματα, να αρκούμαστε σ΄ αυτά. Οι μόνες δυσκολίες που ήταν γι΄ αυτόν αληθινές ήταν τα εμπόδια στο να κηρύσσει το λόγο του Θεού.
Μια φορά την ώρα που κήρυττε τον χτύπησαν τόσο πολύ που νομίζοντας ότι πέθανε, τον πέταξαν έξω από τα τείχη της πόλης, στα σκουπίδια. Αυτός όμως πήγε πάλι εκεί όπου κήρυττε και συνέχισε το κήρυγμα!
moschoblog.blogspot.gr
proslalia
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Είναι ωραίο να νιώθεις πως ο κόσμος έχει τη διάθεση να είναι φίλος και να ζει ανάμεσα σε φίλους. Πολλοί πιστεύουν πως η φιλία είναι πιο δυνατή κι από τον έρωτα. Αλλά πώς γινόμαστε φίλοι; Στην αρχή βέβαια έχουμε την διάθεση να είμαστε φίλοι. Οι αρχαίοι θεωρούσαν δοκίμιο της φιλίας την πίστη. Αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη οι φίλοι ο ένας στον άλλο, δεν έχουμε φιλία. Τώρα και στη χώρα μας ζούμε όπως την εποχή του Τσαουσέσκου ή των άλλων κομμουνιστών στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε κλίμα αμοιβαίας καχυποψίας. Ας θέλουμε τουλάχιστον να είμαστε φίλοι.
Είπα σε κάποιον φίλο μου πως πιστεύω πως είναι καλύτερα να έχεις φίλους παρά χρήματα και μου απάντησε πως δίχως χρήματα ούτε φίλους έχεις. Ο φίλος
μου εννοούσε την ψευτοφιλία. Οπωσδήποτε δεν πίστευε ότι οι αληθινοί φίλοι προσβλέπουν στα χρήματα. Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γινώσκεις, πίστευαν οι αρχαίοι. Όταν είσαι στην ανάγκη θα φανούν οι αληθινοί φίλοι.
Το κακό είναι ότι ο υπαρκτός καπιταλισμός, όπως ονομάζει την παρούσα κατάσταση ο κωμικός Χάρυ Κλυνν, δεν κλέβει μόνο τα χρήματα από τους φτωχούς, κλέβει και την πίστη και τη σοφία και κάθε αρετή. Όπως έκαναν οι αποικιοκράτες στους φτωχούς λαούς της Αφρικής και της Ασίας, που δεν τους έπαιρναν μόνο τον φυσικό πλούτο της χώρας τους, αλλά διέλυαν και τις κοινωνίες τους με το "διαίρει και βασίλευε".
Στον υπαρκτό καπιταλισμό διδάσκεσαι πως το παν είναι η οικονομία, σε κάνει να στηρίζεις όλη σου τη ζωή στα χρήματα κι ύστερα σου παίρνει μαζί με τη σοφία και τα χρήματα. Κατόπιν περιμένει να πεθάνεις και αγανακτεί που αργείς, όπως αγανακτούν οι Γερμανοί γιατί οι Έλληνες δεν πεθαίνουν αμέσως μόλις βγαίνουν στη σύνταξη! Ο υπαρκτός καπιταλισμός δημιουργεί ψεύτικες ανάγκες, όπως ο υπαρκτός σοσιαλισμός δημιουργεί ψεύτικες αξίες.
Ο Απόστολος Παύλος δεν στενοχωριόταν που δεν είχε που να μείνει ή που ήταν στη φυλακή. Όλα αυτά που στενοχωρούν εμάς, δεν τα υπολόγιζε καν. Αν έχουμε, έλεγε, διατροφές και σκεπάσματα, να αρκούμαστε σ΄ αυτά. Οι μόνες δυσκολίες που ήταν γι΄ αυτόν αληθινές ήταν τα εμπόδια στο να κηρύσσει το λόγο του Θεού.
Μια φορά την ώρα που κήρυττε τον χτύπησαν τόσο πολύ που νομίζοντας ότι πέθανε, τον πέταξαν έξω από τα τείχη της πόλης, στα σκουπίδια. Αυτός όμως πήγε πάλι εκεί όπου κήρυττε και συνέχισε το κήρυγμα!
moschoblog.blogspot.gr
proslalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου