Ένα 5χρονο αγόρι δίνει μαθήματα ανθρωπιάς

Ο μικρός Χρόνης είναι 5 χρονών και πάει στο νήπιο. Είναι σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Του αρέσει να παίζει με τα παιχνίδια του, να περνάει πολλές ώρες με το συνονόματο παππού του, και να βλέπει τηλεόραση και ειδήσεις…Πολλοί νομίζουν ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν αντιλαμβάνονται –ειδικά- όταν βλέπουν ειδήσεις, αλλά κάνουν λάθος. Τα παιδιά τα καταλαβαίνουν και τα νιώθουν όλα – ακόμα και εξ’αποστάσεως. 

Έτσι λοιπόν, ο Χρόνης, βλέποντας τις ειδήσεις σε τοπικό κανάλι, είδε ένα ρεπορτάζ που αφορούσε ένα παιδάκι με κινητικά προβλήματα – το μικρό Ζαχαρία- με την οικογένειά του να απευθύνει έκκληση για οικονομική
βοήθεια. 

Στο παιδί έκανε εντύπωση αυτή η είδηση και ζήτησε περισσότερες διευκρινίσεις και από το μπαμπά αλλά και από τον παππού, και σχεδόν τους «διέταξε» να βρουν το λογαριασμό για να βοηθήσει και το ίδιο. 

Οι μέρες πέρασαν και οι μεγάλοι το ξέχασαν, όχι όμως και ο μικρός Χρόνης, που κάθε τόσο τους το υπενθύμιζε. Ο λογαριασμός βρέθηκε μερικές ημέρες μετά. Από εκεί και πέρα όλα ήταν πιο εύκολα. Ο Χρόνης άνοιξε ένα μικρό τσαντάκι όπου μάζευε λεπτό – λεπτό το χαρτζιλικάκι του από το καλοκαίρι, και ζήτησε από τον πατέρα του, να πάνε στην τράπεζα. 

Όπως και έγινε… Πριν αλλάξει ο χρόνος, ο μικρός Χρόνης που δεν ήθελε τις οικονομίες του να τις κάνει παιχνίδια, αφού προτίμησε να βοηθήσει ένα άλλο αγόρι, στάθηκε στην ουρά της τράπεζας για αρκετή ώρα, για να κάνει αυτό που θεώρησε σωστό και αυτονόητο: Να προσφέρει βοήθεια και αγάπη σε ένα άλλο, άγνωστο, σε εκείνον, παιδί. 

«Δεν είναι μόνο πως ένιωσε το παιδί αλλά και εμείς» είπε στο MadeinCreta ο πατέρας του Χρόνη, ο Στέλιος. «Ένιωσε τέτοια χαρά που μας δίδαξε κι εμάς πολλά πράγματα, που ίσως έχουμε ξεχάσει: Τη δύναμη της προσφοράς. Επέμενε τόσο πολύ για αυτή τη χειρονομία, που … δεν μπορούσαμε να κάνουμε και αλλιώς. Δεν ήταν κάτι που το είδε, τον εντυπωσίασε και μετά το ξέχασε. Ήταν μια συνειδητή επιλογή του, και αυτό μας κάνει διπλά χαρούμενους». 

Βέβαια αν κάποιος συγκινήθηκε πιο πολύ από όλους στην οικογένεια είναι ο παππούς που μέχρι και ποίημα έγραψε στον εγγονό του. 

Και όλα αυτά είναι αξίας… ανεκτίμητης! 

Το ποίημα του παππού Πολυχρόνη Αλοδιανάκη 

Η ευαισθησία ενός παιδιού 

Γιορτές επλησιάσανε

πρέπει να κανονίσω

τα πέντε εγγονάκια μου

να τα ευχαριστήσω 

Χρονάκι πάμε αγορά

για να σου πάρω δώρο;

Παππού το σπίτι γέμισε

δεν έχει άλλο χώρο! 

Τα μάτια του δακρύσανε

μου έπιασε το χέρι

μου είπε τί είδε στην τιβί

προχθές το μεσημέρι 

Ένα παιδάκι άρρωστο

βοήθεια ζητούσε

να πάει στο εξωτερικό

γιατί πολύ πονούσε 

Άνεργος ο πατέρας του

ασφάλεια δεν έχει

ανύπαρκτο το κράτος μας

στη φτώχεια δε μετέχει 

Παππούλη αν με αγαπάς

κάνε μου μία χάρη

χρήματα να μαζέψουμε

για αυτό το παληκάρι 

Με τρίγωνο τα κάλαντα

στον κόσμο να τα πούμε

στην τράπεζα την Εθνική

απέξω να σταθούμε 

Να γράψουμε σε ένα πανό

ποια είναι η αιτία

στην παγωνιά να στέκουμε

να κάνουμε … επαιτεία 

Πιστεύω θα μαζέψουμε

κάμποσο παραδάκι

για να συμβάλλουμε κι εμείς

να γιάνει το παιδάκι 

Παππού, ό,τι μου δώσουνε

δώρα και καλές χέρες

οι συγγενείς και ο νονός

αυτές τις άγιες μέρες 

Του κουμπαρά μου τα λεφτά

όλα θα τα προσφέρω

να πείσω και τ’αδέρφια μου

λέω να καταφέρω 

να δώσουνε τον οβολό

που έχουνε μαζέψει

στη μάνα τ’άρρωστου παιδιού

γρήγορα να γιατρέψει 

Ακόμη λέω ρε παππού

να πάμε και παιχνίδια

κι ένα χριστουγεννιάτικο

δέντρο με τα στολίδια 

Γάλα, τυρί να πάρουμε

γλυκά, κρασί και ψάρι

να του τα παραδώσουμε

πολλή χαρά να πάρει! 

Να τον γνωρίσω, να ευχηθώ

χρόνια πολλά, με υγεία

και να’ναι πάντα δίπλα του

η μάνα Παναγία 

Γεια σου ρε φίλε να του πω

το λόγο μου σου δίνω

πως θα’μαι πάντα πλάι σου

συμβόλαιο σ’αφήνω 

Σαν φύγαμε ο Χρόνης μου

μου είπε με καμάρι

θα γίνει σύντομα καλά

ετούτο το βλαστάρι

alexiptoto