Η Δαμανάκη τουλάχιστον είναι αισιόδοξη (βίντεο)

Γράφει η Εκάβη

“Μπορούμε να είμαστε λίγο (πιο) αισιόδοξοι τώρα.”

Τάδε έφη Δαμανάκη, τώρα πλέον επίτροπος της ΕΕ, αρμόδια για Θέματα Ναυτιλίας και Αλιείας, στην εκπομπή I talk με τον Κρις Μπερνς (Chris Burns) του Euronews χθες.

Πριν μπούνε στα περί αλιείας, αναφέρθηκε (όλως τυχαίως!) και το θέμα Ελλάδα (μας κάναν αυτή τη χάρη, να’ναι καλά). Θα μπορούσε να αφιερώσει μια ολόκληρη εκπομπή του ο κύριος Μπερνς πάνω στο θέμα, όπως αναφέρει. Ναι, μια εκπομπή πιστεύω να’ταν αρκετή για να καλύψει μια κατάσταση ετών που οδηγεί σε αυτοκτονίες. Μα, ας μην μαλώνουμε για μικροπράγματα. Μας ενδιαφέρει πιο πολύ τι είπε η “Εδώ Πολυτεχνείο”.

Ποιά είναι η πρόγνωσή σας, ρωτάει ο δημοσιογράφος.

Δαμανάκη: Μπορούμε να είμαστε λίγο πιο αισιόδοξοι τώρα. Έχουμε περάσει πολύ, πολύ δύσκολα χρόνια, τρία με τέσσερα πολύ, πολύ δύσκολα χρόνια, μειώσεις μισθών, μειώσεις συντάξεων, 30% … σχεδόν 30% ανεργία. Αυτή είναι πραγματικά μια μεγάλη καταστροφή.

Φανταστικό αυτό το “έχουμε“, δεν βρίσκετε; Έχουμε περάσει δύσκολα χρόνια. Όντως, με περίπου 230.000 ευρώ τον χρόνο απο το 2009 και μετά, με την κρίση στο φουλ, ήτοι €19,909.89 το μήνα αν πάρουμε τα στοιχεία του Wikipedia (δείτε εδώ, κάτω απο την ενότητα Salaries) δεν ξέρω πως τά’βγαζες πέρα Μαρία μου.

Ο δημοσιογράφος επιμένει: Μερικοί λένε πως έχει φτάσει κοινωνικά (κάλα κάνει και χρησιμοποιεί εδώ παθητική φωνή ο Μπερνς, δηλαδή καποιοί την έφτασαν την κατάσταση) σε σημείο ρήξης, αλλά είστε ακόμη αισιόδοξη;

Η “Εδώ Πολυτεχνείο”: Είμαι ακόμη αισιόδοξη. Γιατί; Επειδή μπορούμε να δούμε ένα ισχνό φως στο τέλος του τούνελ

(πολλοί λένε το βλέπουν όταν είναι να τους πάρει ο Χάρος, Μαρία μου. Γι’αυτό το φως λες;)

Η Ελλάδα για πρώτη φορά έχει πλεόνασμα

(σε ανεργία, φτώχεια, κατάθλιψη και αυτοκτονίες)

και υπάρχουν μεταρρυθμίσεις που τρέχουν και περιμένουμε μερικούς τουρίστες, πολλούς τουρίστες στην πραγματικότητα

(η πρώτη απάντηση μετράει, Μαρία μου, γιατί η λανθάνουσα γλώσσα λέει και την αλήθεια. Το μερικούς ήθελες να πεις όχι τους πολλούς, παραδέξου το)

οπότε αν ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο νομίζω πως στο τέλος θα κερδίσουμε το παιχνίδι

(πέρα απο το λάθος με το earn this game που έκανες -  συγχωρεμένη μιας και όλοι μας αμα παίρναμε 20 χιλιάρικα το μήνα θα σκεφτόμασταν για πόσα earnings ή αποδοχές  έχουμε, εξού και το κερδίζω/earn σου αντί του κερδίζω/win – πέρα απο αυτό το λάθος όπως έλεγα, πες μας Μαρία πως γίνεται το μυαλό να παεί στη λέξη game; Οι Ελλάδα το βλέπει σαν παιχνίδι όλο αυτό που γίνεται; Κοιτάμε να βγούμε νικητές όλο αυτόν τον καιρό και δεν το ξέρουμε; Μήπως παίζουμε Monopoly, δεν αγοράσαμε τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας αρχικά και πέσαμε πάνω στην Αμαλίας με ξενοδοχειάρα τώρα; Ο Δημήτρης Χριστούλας δεν είχε να πληρώσει όταν έπεσε στη Λιοσίων με τρία σπίτια γι’αυτο πήγε στη πλατεία Συντάγματος με πιστόλι στις 4 Απριλίου του ’12 και άπεσυρε το πιόνι του απο το ταμπλό; “Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου.” Πόσο γρήγορα ξεχνάμε!)

αλλά οι δυσκόλιες παραμένουν.

Μαζεύεις τα ασυμμάζευτα, Μαρία. Προσπαθείς να ταυτιστείς με τον κυρ Μίτσο τον μπακάλη της γειτονιάς που περίμενε να βγει στη σύνταξη άλλα με τα αλληλεγγύης και τα ΕΕΤΗΔΕ, τα ΦΠΑ, ΕΤΑΚ, ΦΑΠ, ΜΑΠ, ΓΑΠ τώρα δεν ξέρει τι θα κάνει άμα πάρει μια πετσοκομμένη σύνταξη, τα φάρμακα της γυναίκας του να’χουν βγει απ’της λίστες και οι πελάτες να μην εμφανίζονται συχνά όπως παλιά.

Και βέβαια παραμένουν οι δυσκολίες, Μαράκι με το πλατύ χαμόγελο, που

βρίσκεις αστείο ότι ο Μπερνς σου λέει πως πρέπει να κρατήσουμε τα δάχτυλα μας σταυρωμένα (Αγγλο-Αμερικάνικη προληπτική ευχή για καλή τύχη). Αστείο να σε λένε πως η χώρα σου βρίσκεται στο έλεος της τύχης. Αστείο φαινεταί για όλους όσους έχουν χάσει το χαμόγελο τους να σας βλέπουν να μιλάτε για δυσκολίες, να πετάτε κλισέ που έχουν να κάνουν με τύχη, αυτή τη δύναμη που είναι πέρα απ’τον έλεγχο του ανθρώπου και τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος.Τους πολιτικούς τι τους χρειαζόμαστε όταν έχουμε την τύχη με το μέρος μας;

Αισθανόμαστε όλοι μας τόσο μα τόσο αισιόδοξοι πια, σαν και σένα Μαρία! Άσε που απο αύριο θα ψάχνω για τετράφυλλα τριφύλλια να παω να μοιράσω σε πλατείες, να βοηθήσω να βγει η ευχή του Μπερνς όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Το βίντεο της συνέντευξης:

Τι έιπαν στα Αγγλικά (για όσους δεν θέλουν ν’ακούσουν την προφορά της κυρίας Δαμανάκη):

Chris Burns: Commissioner before we get to that, why don’t I ask you first about your home country Greece. We could devote a whole show to that, but what is your prognosis – positive or negative – of the economic situation?”

Maria Damanaki: “Well we can be slightly optimistic now we have gone through very, very hard years, three or four very, very hard years, cuts on wages, cuts on pensions, 30 percent, almost 30 percent unemployment. This is a really disaster.”

Chris Burns: “Some people say it has been taken to the breaking point socially, but you are still optimistic?”

Maria Damanaki:”I am still optimistic. Why? Because we can see a slight light now at the end of the tunnel. For the first time Greece has a surplus and there are some reforms ongoing and we are expecting some tourists, a lot of tourists actually this summer. So if we are going this way I think that at the end we are going to earn the game, but the difficulties are still there.”

Chris Burns: “Exactly. We still have to keep our fingers crossed…”

mysatelite